Wat is dat toch met religie? Waarom vormt het zo vaak een struikelblok, een punt van discussie. Er is algemeen respect in Nederland, maar zodra christenen uitkomen voor hun mening dan worden ze als bekrompen gezien. Tegenwoordig wordt religie aangeprezen, alle geloven komen toch immers op hetzelfde neer? Het gaat om een goed leven leiden etc. maar de diepere details laten zien dat dat dus absoluut niet waar is! Ga je religies vergelijken dan kom je in elk punten tegen die zich tegen spreken met de anderen. Je kunt geen appels met peren vergelijken.

Vaak vind ik het moeilijk om met mensen hierover te praten. Ik ben niet zo goed in discussies, en eerlijk gezegd wordt ik er geïrriteerd van. Op de één of andere manier loopt het altijd heftig op, plus het feit dat ik altijd het gevoel heb dat mijn punt nooit over komt. Het feit dat ik christen ben dat vertel ik aan iedereen. Daar heb ik geen problemen mee. En ik denk dat het algemene probleem van christenen in deze tijd ook niet is dat ze er niet voor uit willen komen. Het probleem is te handelen als christen. (is dat niet altijd al het probleem geweest?) Ik heb zelf gemerkt dat vaak mensen die niet in Jezus geloven vinden dat Zijn volgelingen hypocriet zijn. En om eerlijk te zijn is dat ook vaak zo. Niet altijd, maar het geeft een bepaald beeld aan de wereld. Een oude vriendin van mij waarmee ik op school heb gezeten die heeft laatst in haar hyves een blog geplaatst hierover. Nadat ik het gelezen had begon ik spontaan in mijn handen te klappen. want het was scherp en zo waar! Want we kunnen naar iedereen wijzen met argumenten. Jij moet wat verder denken dan alleen je geloof. Jij moet luisteren naar mijn verhaal want dat is waarheid.

Twee overtuigingen tegenover elkaar. Christen zeggen dit en doen dat. Niet-christenen leven er maar op los zoals zij denken dat goed is. Maar raad eens… WIJ ZIJN ALLEMAAL MENSEN! Christen zijn mensen met fouten, niet-christenen ook. Het is hoe wij met onze fouten omgaan wat ons maakt tot wie wij zijn.

Ook ik ben hypcriet, ik geef het toe. Ik probeer vriendinnen mee te sleuren naar de kerk, maar ondertussen houd ik mijn mond dicht en mijn ogen open voor het avondeten.

Ben ik minder leuk als ik christen ben? omdat ik bepaalde dingen niet wil? omdat als ik wel mijn hart volg het verkeerd gaat, en dus besluit om Iemand anders mijn keuzes te laten beïnvloeden? Volgens mij speelt deze vraag vaak bij jongeren onder de christenen. Wat ik ook zie is dat sommige jongeren uit alle macht dat proberen te voorkomen. En zich isoleren in de jeugdgroep in de kerk. Verder niet in contact komen met andere dingen. Maar is het mijn recht om daar naar te gaan wijzen? is het uberhaubt iemands recht om te wijzen en te zeggen: he joh, dan zou je eigenlijk anders moeten doen. Wanneer is het luisteren naar een medemens goed uitgepakt?

Keer op keer als ik in de fout ga besluit ik daarom weer, mijn hulp is niet van mijzelf, of van vrienden. Mijn hulp is van de Heer..