Vandaag is het alweer vijf jaar geleden dat we mijn vader naar zijn laatste rustplaats hebben gebracht in Wapenveld. Op 25/26 maart 2015 is hij overleden in zijn appartementje in Duitsland. Wat een ontzettend heftige, pijnlijke en turbulente tijd. Met heel veel ellende waar de rest van de wereld niet eens een fractie van weet of kan begrijpen. Wat hebben mama, Wim en ik het zwaar gehad in die tijd. Er moest zoveel geregeld worden, er is ons zoveel onrecht aangedaan toen. Een boel ellende…

Vijf jaar alweer. Mensen wat gaat de tijd snel! Het doet niet zo’n pijn meer als in het begin toen alles nog zo vers was. Maar sjonge pap, wat kom je soms opeens intens voorbij in m’n gevoel! Juist ook op momenten dat je het niet verwacht. Er is echt nog wel een deel onverwerkt verdriet, frustratie en pijn. Daar ben ik eerlijk in. Maar steeds vaker kunnen we samen terug kijken op de mooie momenten. Op wat voor bijzonder persoon je was. Met z’n ups en downs maar met het hart op de juiste plek. Gelukkig kunnen we steeds beter relativeren en kunnen we ook weer grapjes maken over je en om je lachen. Laat nooit iemand daar anders over praten. Deze man had echt alles voor iedereen over.

Lieve pap, voor altijd in ons hart!