Terugkijkend op een heerlijke week Texel.

Afgelopen week waren we samen een week op Texel. De eerste vakantie na Wim zijn infarct en alle andere verschrikkelijke ellende die we achter de rug hebben. Wat waren we daar aan toe. Het was even wennen aan de andere manier van vakantie vieren. Lees: rustiger aan doen, meer rustmomenten, minder activiteiten. Maar wat hebben we genoten van het samen zijn. Het blijft nog steeds leren hoe we om moeten gaan met het nieuwe leven. Klinkt dramatisch maar eerlijk is eerlijk: na zoveel veranderingen in het leven is het toch wel wennen.

Texel is altijd al Wim z’n thuishaven geweest. Later bracht hij mij daar ook naartoe en heb ik daar een stukje rust mogen ervaren. Dicht bij huis maar toch echt even weg van alles. Ook het praten met de zee geeft zo’n verlichtend gevoel. Dat er echt wat van je schouders glijdt. Yup, het was fijn!

hdr