Het is weer zover. Ik zit in een mix van flavour en chocolade. Ik zit mij vol te vreten met snoep, terwijl ik weet dat het niet goed voor mij is. Maar misschien, vraag ik mijzelf, misschien dit keer wel?

Wie weet, het kan gezonde snoep zijn. Op basis van vitamines en vruchtensappen. Wat als ik er nou niet dik van word? Langzaam reikt mijn hand naar al het lekkers voor mij. Het kan geen kwaad om te proberen, toch? Wat is dat toch met vrouwen, dat hun hoofd op hol slaat zodra ze lekkere dingen zien. De wereld is roze, gevuld met suikerspin en zoete lekkernijen. De chocolade repen vormen wegen naar mijn hart die ver in de verte klopt.

Een klap in mijn gezicht en de douche stralen die over mijn gezicht stromen zorgen dat ik weer in de werkelijke wereld ben. Buiten is het bewolkt, en de lucht is alles behalve roze. “Ach ja”, zeg ik met een zucht. “Vandaag neem ik maar weer een balans dag.” En met een vastberaden gezicht loop ik door de dag heen, bezig met dingen die ook moeten gebeuren. Werk is daar één van. Niet dat ik het niet naar mijn zin heb, in tegendeel. Ik heb plezier in mijn werk. Maar de aanblik van al die mensen die op hun vrije uren door de stad dwarrelen zorgen dat mijn vleugels kriebelen. Bel daar heen, loop hier naar toe. Handel dit af en prop nog even eten in je mond. En zo is er een einde gekomen aan mijn balansdag, en kan ik de volgende dag zonder gewetenswroeging een heerlijke chocolade reep naar binnen werken.