Ik was druk, druk, druk. Ik had in het vooruitzicht dat ik 3 weken moest werken zonder weekend. Ik sprak met vrienden af, die het vervolgens zelf te druk hadden en cancelden. En bovenop alles, waren mijn ouders een hele week op vakantie. Mij achterlatend met de zorg voor…Mezelf.

Elke keer als ik mijn kamer binnen liep, nam ik mijzelf voor om deze te gaan opruimen. Kijkende naar de grote berg kleding die verspreid op de grond lag, wijzigde ik dit voornemen in een grote wasbeurt.

Mijn ouders waren al twee dagen weg, en optimistisch propte ik mijn grote lading met vuile was in de wasmachine. Ik zette hem aan, en ander uur later haalde ik natte doch schone was uit de trommel. Even stond ik nadenkend naar de grote hoop te kijken, maar toen propte ik vastbesloten alles in de droger. Krimpende was vond ik maar een mythe en ik ging met een gerust hart film kijken. De volgende ochtend werd ik wakker met de tergende gedachte dat ik iets vergeten was. Toen ik erachter kwam wat dat was rolde ik mijn ogen uit ergernis. De droger had de hele nacht aan gestaan. Met een schuldgevoel dat ik aan mijn moeder die een hartaanval zou krijgen als ze dit hoorde.

Mijn dag op het werk was druk, niet qua klanten, maar de hoeveelheid dingen die ik nog moest doen. Toen ik naar huis reed met een voorraad pasta en gehakt schnitzels begon ik met twijfel aan mijn kookkunsten te werken. De gehakt rulde, en de pasta pruttelde. Terwijl ik de champignons aan het snijden was begon ik mij te ontspannen en kon enigszins optimistisch tegen mijn handelingen aan kijken. Glimlachend vond ik dat ik koken wel leerde. Op dat moment kookte de pasta over, en spetterde er een tomaten kwak tegen mijn broek aan. Ik zuchtte geïrriteerd en kwam tot de conclusie dat ik nooit zou leren koken.

Met mijn oog op de vieze borden en het gebruikte bestek pakte ik mijn bord vol eten en ging aan tafel zitten. Op het aanrecht zag ik 2 vieze scharen liggen. (scharen worden niet vies zul je denken, maar als ik kook worden óók scharen vies) Met een zucht rukte ik de keukenla open. Met een glimlach bedacht ik mij dat waarschijnlijk voor dit soort gevallen mijn moeder 4 scharen in huis had. Ik strooide uitgebreid kaas over mijn bord vol met pasta (dat kon ik dan weer wel) en nam een hap. Glimlachend bedacht ik mij dat ik misschien te hard voor mijzelf was.

En smakelijk nam ik nog een hap.

Naomi