Heimwee, melancholie, hunkering, terugverlangen…

Naar toen. Toen alles anders was. Mijn plekje, mijn paadje, mijn brugje. De plek waar ik rust vond. Waar ik mezelf terug vond en waar ik me fijn voelde. Inzichten kreeg. Beslissingen nam. Genoot van de rust van de natuur. Goede gesprekken voerde die ik nooit meer vergeet. Met mezelf, met dierbaren. Oh, wat verlang ik weer naar “mijn plekje”.

Heel wat keren heb ik daar gelopen en geprobeerd deze prachtige plek vast te leggen. Het is vaak gelukt op beeld maar in m’n hart is het nog mooier en fijner dan de beelden. Het brengt me terug in de tijd als ik deze foto’s zie. Ik verlang zo intens terug naar die momenten en die plek. Toen ik nog bij mijn vorige werkgever werkte kwam ik er vrijwel dagelijks. Nu werk ik alweer vier maanden ergens anders. Waar ik het ontzettend naar m’n zin heb. Verder ben ik in het leven ook gelukkig, echt waar. Maar als ik deze foto’s terug zie wordt ik overspoeld door heimwee, melancholie, hunkering, terugverlangen. Alles was zo anders. Niet perse beter, niet perse slechter. Maar gewoon. Zo anders…

Ik moet terug.

Binnenkort…