Iets wat ik maar één keer kan laten doen; mijn galblaas laten verwijderen in het UMCG. En wat is me dát mee gevallen zeg! En wat ben ik goed verzorgd daar 🙂 En -ja heus- mijn eerste flugeltje naar binnen gewerkt op een housewarmingsfeestje van een collega. Haha! Ook ben ik samen met m’n moeder naar de vrouwendag van Compassion geweest. De organisatie waar wij ons dochtertje Concepcion sponsoren. Wat ik ook nog niet eerder heb gedaan is zwemmen in de zee. In de zomervakantie zijn we een week samen naar Texel geweest en daar heb ik voor het eerst in de zee gezwommen. Wat was dat mooi en fijn! En wat hebben Wim en ik genoten van die week. Heerlijk uitwaaien en gedachten op nul. En de laatste; meewerken aan een tv programma. En niet zomaar eentje, EO Jong! Johan en Elise deden hieraan mee en ik mocht ook m’n steentje bijdragen en als behang fungeren in de studio. Was een mooie ervaring! Ben trots op ze! En voor het eerst in m’n carriere een vast contract gekregen, yes!

Als ik het zo teruglees in mijn vorige jaaroverzicht waren mijn goede voornemens afvallen, een betere gezondheid voor Wim en mij en meer m’n hart volgen. Het afvallen heeft even op een laag pitje gestaan (wat aangekomen na de vakantie in Turkije) maar dat is inmiddels weer op gang en het afvallen is weer in werking gezet. Een betere gezondheid voor Wim en mij hebben we zelf niet zo in de hand. Wim z’n hernia is gelukkig over maar hij zal altijd voorzichtig moeten blijven doen met z’n rug. Mijn levertumoren zitten er nog steeds maar ik heb er geen last van. Ook de verwijdering van mijn galblaas heeft wel geholpen bij mijn lichamelijk welzijn. Niet zoveel pijn meer dat je van het hoogste gebouw wilt springen. Hoeraa! En mijn hart volgen… Dat is soms zó moeilijk! Je wordt zo opgeslokt door het dagelijkse leven en de sleur dat je soms gewoon op de automatische piloot gaat. Gelukkig heeft Wim sinds een tijdje wisselende werktijden zodat we elkaar gelukkig wat meer zien. ‘s Avonds lekker samen eten en af en toe eens het dorp over lopen is erg fijn en we genieten dan ook heel erg van de tijd die we nu samen hebben.

22 mei zijn Daniëlle Wichers en haar man bevallen van zoon Roan. 12 augustus zijn onze lieve vrienden Johan en Elise Logtenberg bevallen van zoon Joachim Lukas Logtenberg. 16 september zijn kennissen Kim en Eric-Jan bevallen van dochter Merel Lenthe. Mijn nicht Marieke en haar man Paul Bijl zijn op 30 oktober bevallen van dochter Mila. Onze bijzondere vrienden Danny en Rianne zijn op 22 november bevallen van gezonde zoon David. Jep, een heuse babyboom!

Mijn ome Gerrit Harmsen is 1 april overleden. Een oom waar ik erg gek mee was.

Turkije en… Goh, alleen Turkije eigenlijk… Oh, en boodschappen in Duitsland. :p

Een heleboel geld om twee of drie weken naar Amerika te kunnen gaan en daar de bloemetjes buiten te zetten. Maar da’s een kwestie van geld in onze spaarpot deponeren 🙂 Meer doorzettingsvermogen om maatje 40 te kunnen dragen zou me ook wel heel goed uitkomen.

Oeh, dat zijn er weer veel!

Dat is meer tijd samen hebben met Wim. En dat heb ik niet eens zelf veroorzaakt maar dat is zo gelopen op het werk omdat hij nu wisseldiensten draait. Wat is dat fijn!

Om nog meer kilo af te vallen.

Nou ja, mijn leveradenomen zitten er nog steeds maar daar ben ik niet ziek van. En aangezien m’n galblaas eruit is voel ik me daar ook niet ziek meer van. Het ‘ergste’ letsel wat ik opgelopen heb zijn drie littekens van mijn galblaasverwijdering. Maar dat is eigenlijk niet eens letsel…

Voor onze trouwdag heb ik van m’n mannetje de Samsung Galaxy S3 gekregen. We gingen naar de MediaMarkt om voor hem te kijken naar een nieuwe telefoon omdat die van hem er slechter aan toe was dan de mijne. Na wat te hebben gesnuffeld en onderzocht vroeg hij voor welke telefoon ik zou gaan. Omdat hij vaak op mijn mening afgaat met dit soort dingen zei ik wat mijn keuze zou zijn. En dat was de Galaxy S3, waar ik al een tijdje gek van was. Of ik dan de blauwe of de witte zou doen. In zijn geval de blauwe maar in mijn geval -als ik wat gespaard had- zou ik de witte kiezen. Dus Wim kijken of er nog eentje was en dat was niet het geval. Op naar de balie en die leidde ons naar een pallet waar er nog eentje op stond; de witte. Wim pakte de doos en drukte ‘m in m’n handen. “Alsjeblieft!” was z’n reactie. “Wat?!? Huh? Neeeeee, echt niet! Dat meen je niet! Niet voor mij toch? We zouden voor jou gaan kijken! Neeeeee, die ‘s niet voor mij, echt niet!?!” was mijn reactie. Een grotere smile kon hij niet op z’n gezicht krijgen en die van mij moest je er ook afslaan.

Dat lijkt me niet gepast om daar uitspraken over te doen, dat doen we dus ook maar niet…

Zou het zo niet weten.

Twee dure telefoons; Wim en ik allebij de Samsung Galaxy S3 🙂 En tja, dan kom je al gauw op levensonderhoud en vakantie.

Hihi, dat ik mijn nieuwe telefoon onverwachts kreeg. En het feit dat ik sinds augustus de Swift mijn dagelijkse vervoer mag noemen omdat Wim nu Volvo rijdt! Ben er zooooo trots op en blij mee!

Oeh, dat zijn er weer veel!

a) Blijer of verdrietiger? b) Dunner of dikker? c) Rijker of armer?

Meer sporten en meer m’n eigen gevoel volgen. En me zelfverzekerder voelen en daardoor een andere kledingstijl aanmeten. 🙂 Mijn inspiratie kwam van m’n hoge hakken die ik aanhad op eerste en tweede kerstdag en toen naast m’n mooie man stond. En dus een stuk langer was naast ‘m. Dat staat mooi! 😀 En ook van dit topic kreeg ik inspiratie.

Ik zou willen dat ik ….. Géén idee!

Eerste kerstdag eerst lekker thuis gerelaxed, ‘s middags naar m’n ouders en tweede kerstdag lekker thuis en Tim op visite gehad.

Nee, ik ben al 10 jaar verliefd op Wim 🙂

Weet dat het meer een radioprogramma is maar aangezien het ook uitgezonden werd: Serious Request! Geen kerst zonder de DJ’s in het glazen huis!

Niet zo gepast om dat “out in the open” te zeggen dacht ik.

Vijftig Tinten Grijs, Vijftig Tinten Donkerder en Vijftig Tinten Vrij! Echt zó verslavend! Wanneer komt de film!?

Nee, houdt niet zo van musicals.

Heel veel liefde en gezelligheid!

Oef, daar moet je echt even voor op m’n filmlijstje kijken!

Ik werd 25 jaar op dinsdag 9 oktober 2012. Ik heb gewoon gewerkt en ‘s avond hebben Wim en ik samen een gebakje gegeten. Verder heb ik niks bijzonders gedaan. Mijn verjaardag heb ik later gevierd.

Ik ben echt al supergelukkig. Maar minder sh*t van anderen zou mijn jaar nog mooier hebben gemaakt. Ik trek me altijd veel aan van wat anderen voelen en denken. Als ik dat wat minder zou doen zou ik minder piekeren terwijl ik persoonlijk erg gelukkig ben.

Niet anders dan in 2011. Mijn eigen stijl. Cashual maar ook af en toe een sjieke twist.

Het besef dat er veel mensen zijn die het minder hebben dan wij.

Giel Beelen, Gerard Ekdom en Michiel Veenstra. De helden van 2012 wat mij betreft! Wat een prestatie om zo’n tijd in het glazen huis te zitten zonder vast voedsel en zo’n sfeer te kunnen creëren én zo’n boel geld op te halen!

Oeh, zal ik het regeerakkoord er eens bijpakken? … … Mijn voornaamste irritatiepunt was toch wel dat de armen steeds armer worden en de rijken steeds rijker. En de hoge pieffen maar graaien want het is nooit genoeg. En het feit dat je gewoon met je broek aan genaait wordt door onze regering maar er zo weinig tegen kunt beginnen.

Niet specifiek iemand. Maar op sommige momenten denk je wel eens aan mensen die niet meer bij ons zijn. Mijn oma bijvoorbeeld, of Wim z’n vader en moeder. Of ome Henk, toen ik naar het kerstconcert van het Groot Mannenkoor Zwolle ging afgelopen week.

Volgens mij heb ik geen nieuwe mensen leren kennen dit jaar? Als dat wel het geval is en ik ben je vergeten; sorry!

Je moet op je zelf vertrouwen. Iedereen leeft voor zichzelf en soms kom je daar helaas op een nare manier achter.

I am the luckiest person ever. To be blessed with someone who is there for me every moment I need them and loves me unconditionally. Dankjewel lieve Wim!

““So it’s not gonna be easy. It’s going to be really hard; we’re gonna have to work at this everyday, but I want to do that because I want you. I want all of you, forever, everyday. You and me… everyday.” ― Nicholas Sparks, The Notebook”