Nou, even een berichtje dan maar over hoe het met me gaat. Zoals velen van jullie wel weten zit ik al ongeveer een half jaar niet lekker in m’n vel. Een tijdje geleden is het helemaal mis gegaan en ben ik ‘geflipt’. Ik kon het niet meer aan en stortte in. Vorige week ben ik naar de huisarts geweest.

Dit is wat ik heb geschreven op mijn eigen forum op 30 januari 2007.
Samen met de dokter heb ik besloten om verder te gaan onder begeleiding van het RIAGG.

Op een dag was ik van school op de terugweg naar huis en kwam ik in de bus Bettu (afgekorte naam) en Danny Kommer tegen. Zij vroegen me of ik zin had om mee te gaan naar de Back-2-Basics. Omdat ik een burnout had voelde ik daar niet zoveel voor want dat betekende dat ik weer een verplichting had. Maar ze hebben me toch overgehaald om mee te gaan die avond. Daar aangekomen was het meteen al gezellig. Ik zag veel van mijn vrienden en het sfeertje was lekker los en fijn. Op een avond begon Danny over het thema “Afwijzing” dat hij zelf had voorbereid. Hierin kwam ik veel dingen over mezelf tegen. Het ging onder andere over de gevolgen van pesten. “Gedachten hebben dat je niets waard bent (minderwaardigheid).” Dat was ík!

Eén van de laatste avonden kwam een vrouw, ik ben de naam zo even vergeten, vertellen over “Identiteit”. Dit was de avond waarop ik mijzelf ontzettend tegen kwam. Ik zat voor me uit te kijken en moest me bedwingen om niet te gaan huilen omdat ik me enorm rot en ‘gesnapt’ voelde. Hoe kon dat nu zo over mij gaan!? Dat is toch geen toeval! Toen de avond afgelopen was kwam Danny naar me toe. Hij vroeg hoe het met me ging en ik begon te vertellen over hoe ik me voelde. Toen heeft Danny Elise en Bettu erbij gehaald en gevraagd of ze voor me mochten bidden. Ik gaf aan dat ik dat wel raar vond maar wilde graag dat ze met me zouden bidden en zijn naar de kamer van Bettu gegaan. Daar hebben ze – ik denk wel minstens een half uur – voor me gebeden. Dat was zo enorm bemoedigend en liefdevol, dat is bijna niet te beschrijven. Dat drie mensen van wie je enorm houd als vrienden zijnde, voor jóu aan het bidden zijn in volle overgave naar God. Dat ze van me houden zoals ik ben en dat ze God vragen of Hij me beter wil maken omdat ze blij zijn met zo’n vriendin als ik.

De Back-2-Basics avonden met de confronterende ‘praatjes’ van de sprekers en de liefde van vrienden om mij heen hebben mij door mijn burnout heen geholpen. Ik heb meer aan de Back-2-Basics gehad dan aan de professionele hulp. God kijkt naar je zegt: “Je bent zeer goed. Want Ik heb je gemaakt.”

Bij deze wil ik de pen doorgeven aan Danny Kommer. Mede omdat hij één van de redenen is dat ik me weer beter voel en omdat hij denk ik ook wel genoeg te vertellen heeft!

– Elkana Oosterveen

N.B. Deze column is verschenen in het maandblad van de Vrije Evangelische Gemeente Noordoost Veluwe in Heerde, de kerk waar Wim en ik lid van zijn.